 |
|
Kiedy przychodzi taka chwila, że dam komuś wpływ na moje życie i decyzje, za cholerę nie mogę pozostawić zaufania w ograniczonej strefie. Idę na całość, wierząc, że tym razem mnie nie zawiedzie - później tego bardzo żałuje i tak jest za każdym razem. Nie potrafię odrzucić od siebie ludzi, na których mi zależy tak samo jak nie potrafię później w przyzwoitym tempie pogodzić się z ich stratą.
|
|
|
|
To nie tak, że nie chcę albo nie mogę się przywiązać, uczucia nie są wcale mi obce, a wręcz znam się z nimi doskonale. Ja nazwałabym to unikiem przed rozczarowaniami, chyba za bardzo podoba mi się beztroskie życie, w którym stanowczo stawiam mur między emocjami a odbieraniem rzeczywistości.
|
|
|
|
Dokładnie 4 lata temu, dokładnie o tej samej porze, miałam w garści całe swoje życie. Czytając "kocham Cię" zdobyłam jego całe wnętrze, łącznie z ciałem które było w stanie zrobić dla mnie wszystko - nie wiedząc o tym, bardzo szybko zrzekłam się tego potężnego uczucia na rzecz swojej dumy. Dziś choć już mi nie żal, znowu wspominam tą głupią rocznice, tym samym głupim Jack Daniels'em.
|
|
|
|
Nieważna jest moja odwaga, kiedy emocje grają na czułych punktach. Paniczny strach przed cierpieniem, zabiera mi swobode życia, którą wypracowałam. Dokładnie "wypracowałam" bo tego nauczyć się nie da, treść chłodu nie jest napisana z żadnej z książek, stabilizacja psychiczna to przede wszystkim praca. Nie łatwa.
|
|
|
|
Dodaj komentarz