 |
campanula.moblo.pl
Ten kto potrafi poskromić swoje serce potrafi podbić cały świat.
|
|
 |
|
Ten, kto potrafi poskromić swoje serce, potrafi podbić cały świat.
|
|
|
|
Ten, kto kocha, podbija cały świat - bez obawy, że cokolwiek utraci. Prawdziwa miłość to akt całkowitego oddania.
|
|
|
|
Miłość jest jak tama. Jeśli pozwolisz, aby przez szczelinę sączyła się strużka wody, to w końcu rozsadza ona mury i nadchodzi taka chwila, w której nie zdołasz opanować żywiołu. A kiedy mury runą, miłość zawładnie wszystkim. I nie ma wtedy sensu zastanawiać się, co jest możliwe, a co nie, i czy zdołamy zatrzymać przy sobie ukochaną osobę. Kochać – to utracić panowanie nad sobą.
|
|
|
|
Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela
|
|
|
|
Ludzie z twojej planety hodują pięć tysięcy róż w jednym ogrodzie... i nie znajdują w nich tego, czego szukają... A tymczasem to, czego szukają może być ukryte w jednej róży lub w odrobinie wody... Lecz oczy są ślepe. Szukać należy sercem.
|
|
|
|
Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
|
|
|
|
Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam.
|
|
|
|
Człowiek przechodzi piekło, zanim to zrozumie.
|
|
|
|
-Potrzebuję ciebie, Mario. Jest w tobie światło. Nie masz jeszcze do mnie zaufania, sądzisz, ze próbuję cię tylko oczarować. Nie pytaj: Dlaczego mnie wybrał? Co jest we mnie takiego szczególnego?. Nie ma w tobie nic szczególnego, niczego, co potrafiłbym opisać słowami. A jednak - oto tajemnica życia - odkąd cię zobaczyłem, nie mogę myśleć o niczym innym, tylko o tym, ze cię potrzebuję.
|
|
|
|
A nawet jeśli tak jest, jeśli już go straciłam, zyskałam jeden dzień szczęścia. Świat jest, jaki jest i każdy dzień szczęścia graniczy niemal z cudem.
|
|
|
|
Sądze, że zakochujemy się od pierwszego wejrzenia, chociaż rozsądek nam podpowiada, że to pomyłka i wtedy zaczynamy walczyć z tym instynktownym uczuciem - tak naprawdę wcale nie chcąc zwyciężyć.
|
|
|
|
We wszystkich niemal językach świata istnieje to samo przysłowie: Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal. Twierdzę, że nie ma nic bardziej fałszywego. Im bardziej oczy nie widzą, tym bardziej sercu żal - tych uczuć, które staramy się w sobie stłumić, o których chcemy zapomnieć. Gdy jesteśmy na wygnaniu, pielęgnujemy najmniejsze wspomnienia o ojczyźnie, o naszych korzeniach. Gdy jesteśmy daleko od ukochanej istoty, każdy mijany przechodzień przypomina nam o niej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz