 |
|
A gdybym zniknęła, zauważyłbyś?
|
|
|
|
Żyjesz bo żyjesz, tak na prawdę wciąż leżysz..
|
|
|
|
Ten świat jest jakiś głupi dziś, nie sądzisz? Ty jesteś tam, ja jestem tu, i nie wiem co trzeba zrobić już. I chciałabym mieć dziś już pod nogami pewny grunt, żyć z Tobą, być przy Tobie, mieć coś, wiedzieć już. Ten świat jest jakiś nienormalny dziś, to miejsce, ten kraj, ten kryzys, a w tym wszystkim ja i Ty. Chciałabym już wiedzieć, że dobrze wiem jak mamy żyć, lecz dobrze wiem, nie mam nic, jak ja i Ty.
|
|
|
|
Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
|
|
|
|
- Widzisz ten nóż? - spytała, wyciągając narzędzie trzymane w swojej dłoni ku niemu. Nacięła delikatnie wnętrze swojej dłoni. Stał jak wmurowany, nie wiedząc o co chodzi. – tak będzie płakać moje ciało z tęsknoty za twoim dotykiem. – wydukała, wskazując na sączące się krople krwi z jej dłoni. wybuchnęła spazmatycznym płaczem. – a tak będzie płakać moja dusza – powiedziała – przykro mi kochanie. Chociażbyś nie wiem co zrobiła, to koniec. Nie weźmiesz mnie na litość. – powiedział, biorąc do dłoni kurtkę. – zaczekaj! Pokaże Ci jeszcze tylko jak będzie płakać moje serce! - krzyknęła. Zatrzymał się tuż przed drzwiami. Gwałtownym ruchem, wbiła kuchenne ostrze w swoją klatkę piersiową. – właśnie tak. Będzie cichutko łkało, zwijając się z bólu, tam wewnątrz. – powiedziała, osuwając się na ziemię...
|
|
|
|
Dodaj komentarz