 |
aduu.x.moblo.pl
Kliniczny przypadek ciężkiego egoizmu. Ada ♥
|
|
 |
|
Kliniczny przypadek ciężkiego egoizmu. [ Ada ♥ ]
|
|
|
|
Bywa czasem, że ogarnia nas bezgraniczne uczucie smutku, którego nie potrafimy opanować. Spostrzegamy, że magiczna chwila tego dnia dawno już minęła, a my jej wcale nie wykorzystaliśmy. A wtedy życie jakby ukrywa przed nami cały swój kunszt, cały urok.
Powinniśmy zawsze słuchać małego dziecka, którym niegdyś byliśmy – i które wciąż jeszcze w sobie nosimy. Ono dobrze wie, co to są magiczne chwile, i choć często udaje nam się zagłuszyć jego płacz, to jednak nigdy nie zdołamy stłumić jego głosu.
To dziecko, którym byliśmy, ciągle jest w nas obecne. / Coelho
|
|
|
|
Jest to wiek utrudzonego kurewstwa, po omacku szukającego swego boga. / aduu ♥
|
|
|
|
Nigdy nie popadałam w depresję w dni takie jak ten, zachmurzone, szare, zimne. Wtedy czułam, że natura współgra ze mną i odzwierciedla moją duszę. Lecz kiedy pokazywało się słońce, kiedy dzieci zaczynały się bawić na podwórkach i wszyscy cieszyli się piękną pogodą, ja czułam się fatalnie. Jakby mnie spotkała jakaś niesprawiedliwość, że nie uczestniczę w tym wszystkim. /♥
|
|
|
|
Dziwne, ludzie klną od rana do wieczora, ale kiedy słyszą przez radio znanego człowieka, którego szanowali, jak w każdym zdaniu mówi „pierdolę”, są w jakiś sposób rozczarowani / ♥
|
|
|
|
Kocham Jego basowy , zachrypnięty głos . Kocham zapach Jego perfum . Kocham gdy mówi do mnie zdrobnieniami . Kocham Go ,. ♥
|
|
| aduu.x dodał komentarz: |
4 grudnia 2011 |
|
|
A potem mnie pocałował – prawdziwym, długim pocałunkiem, jakbyśmy byli sami jedni pośrodku lasu albo pustyni. Jakby w promieniu stu mil nie było nikogo i jakbyśmy mogli robić, co nam się podobało / aduu ♥
|
|
|
|
Byłam dość otwartą osobą choć zawsze stałam z boku i nie miałam zbyt wielu przyjaciół. To ludzie sprawili, że stałam się agresywna, powierzchownie twarda, obrazoburcza. / aduu ♥
|
|
|
|
A ja? Ja jestem tylko pustym kredowym zarysem, po którym ludzie chodzą, a nie obchodzą go. Jestem kłopotem dla władz szkolnych. Stosem papierów do wypełnienia, kimś niewartym chwili ciszy. / aduu ♥
|
|
|
|
Nie wytrzymała niewoli. Więdła jak polny kwiat, a więdnąc, jaśniała. Nie tylko nie posiadł tej szmacianej istoty na własność, strzegł teraz tylko więdnącego kwiatu. / aduu ♥
|
|
|
|
Dodaj komentarz