 |
19lula94.moblo.pl
gdybyś wiedział co robi ze mną tęsknota i do jakiego obłędu doprowadza mnie miłość nigdy więcej nie nazwałbyś mnie szczęśliwą dziewczyną .
|
|
 |
|
gdybyś wiedział co robi ze mną tęsknota, i do jakiego obłędu doprowadza mnie miłość, nigdy więcej nie nazwałbyś mnie `szczęśliwą dziewczyną`.
|
|
|
|
kocham Święta, kocham. to dzięki mojej rodzinie, która dostarcza mi w nie jeszcze więcej uśmiechu, niż zwykle. tak naprawdę Święta, to jedyny okres, który spędzamy razem. w którym mamy czas usiąść, pogadać, powspominać. w którym jest z nami Tata, w którym nie myślimy o kolejnych Jego wyjazdach. uwielbiam otwierać okno i drzeć się z siostrą jak najgłośniej `wesołych świąt!` dzisiaj idąc na pasterkę, po raz kolejny podziękuję Ci Boże, za największy skarb jaki mi dałeś. - za tych złotych ludzi akceptujących wszystkie moje wady - jak co roku ze łzami w oczach powiem `dziękuję`
|
|
|
|
powiedz, czy magia świąt wystarczy, żeby uczynić Cię chociaż trochę lepszym?
|
|
|
|
poradzę sobie bez Ciebie, właściwie to już sobie radzę - w końcu żyje w miarę nornalnie. może trochę krócej śpie, może trochę więcej płaczę i mniej się uśmiecham, ale poza tym wszystko dobrze. poza tym wszystko dobrze..
|
|
|
|
w 2011 obowiązkowo masz mi przynieść księcia z bajki, ale takiego prawdziwego, który będzie kochał mocno, szczerze i do końca, słyszysz Losie?
|
|
|
|
chyba lepiej byłoby, gdybym była niewidoma. nigdy nie zobaczyłabym jego aksamitnego spojrzenia, nie nauczyłabym się na pamięć każdej plamki na tych czarujących tęczówkach, nie chodziłabym jak zahipnotyzowana po zaledwie kilku sekundach przelotnego zerknięcia sobie prosto w oczy. po jaką cholerę człowiek został obdarowany zmysłami, które zadają mu ogromny ból rozdzierający serce?
|
|
|
|
gdybym znała recepturę na eliksir pozbawiający szczęścia, podarowałabym Ci go w prezencie w małej buteleczce, życząc ironicznie wszystkiego, co najlepsze.
|
|
|
|
przyniósł mi bukiecik cudownych, świeżo zerwanych stokrotek. tym mało znaczącym gestem sprawił, że moje martwe serce zabiło na nowo.
|
|
|
|
- ile minęło od waszego rozstania? - czterdzieści siedem paczek papierosów.
|
|
|
|
uspokajam rozkołatane serce nikotynowym dymem. wycieram łzy jego szalikiem, przepełnionym intensywnym zapachem perfum. wstrząsa mną cichy szloch. nie zwracam uwagi, że popiół upada na mój ulubiony koc. tęsknię.
|
|
|
|
zabrałam się do ubierania cudownie pachnącej choinki. wygrzebałam z lodówki moje ulubione, białe wino i wypełniłam kieliszek do pełna. nucąc pod nosem zmyśloną piosenkę, wyjmowałam ozdoby z pudełka. upajałam się zapachem drzewka. niemiłosiernie się pokułam, kiedy rozprowadzałam po gałązkach lampki mieniące się kolorami tęczy. upiłam łyk słodkawego napoju, po czym wzięłam do ręki przezroczyste opakowanie z bombkami, które najbardziej podobały się mojej mamie. były niczym niewielkie, okrągłe lusterka – odbijały wszystko wokół. kiedy w zamyśleniu wyciągnęłam jedną z nich nieco ponad głowę, zobaczyłam w niej jego postać. upuściłam bezradnie szklaną kulę na podłogę. rozbiła się na setki małych kryształków. nieśmiało obejrzałam się za siebie. wrócił. znowu jest.
|
|
|
|
kiedy patrzyłam w jego oczy, mój świat wywracał się do góry nogami. wszystko wydawało się szalone i cholernie nierzeczywiste. biała czekolada potrafiła zmieniać się w ciemnobrązową, w środku nocy na niebie ot tak pojawiało się słońce, miałam nieodpartą chęć na rozwiązywanie zadań z matematyki. łudziłam się nawet, że jestem szczęśliwa. czysta abstrakcja.
|
|
|
|
Dodaj komentarz