 |
|
autodestrukcyjna, dziewczynko! to, nie miejsce, do zabawy. to życie.
|
|
|
|
ironicznie, mierzę ją wzrokiem. zaznaczam, swój teren. myślała, zdzira, że nie umiem o swoje walczyć. z miłą chęcią wyprowadzę, ją z błędu.
|
|
|
|
wywijam życiem, jak prostytutka, torebką.
|
|
|
|
cierpisz, na znieczulicę, czy rzeczywiście, nie masz serca?
|
|
|
|
mów, patrząc w oczy, jeżeli, mówisz, że kochasz.
|
|
|
|
moje źrenice, są zbyt rozszerzone, od nadmiaru kawy, oraz nadmiaru Ciebie w mojej podświadomości, abym mogła zasnąć.
|
|
|
|
tak, naprawdę, to ja nie mam wpływu, na swoje życie. mogę tylko w niewielkim stopniu pomóc, lub przeszkodzić, losowi, ale to tylko i wyłącznie w skrajnych przypadkach.
|
|
|
|
pretensje, o przeszłość, są absurdalne, wiem. ale co jeśli, nie potrafię, zapomnieć?
|
|
|
|
wierzę Ci, doskonale wiedząc, jak łgasz. spójrz, co ta miłość, ze mnie robi. naiwniaczkę, jakąś.
|
|
|
|
imituję radość, będąc, wśród ludzi. boję, się wybuchnąć, spazmatycznym płaczem, gdy zobaczą, że nie jest ze mną dobrze i zaczną pytać, co się stało.
|
|
|
|
otwierając, rano oczy, zastanawiam się nad sensem, owej czynności.
|
|
|
|
- dlaczego, płaczesz? - ktoś, sprawił mi przykrość. - kto? - odpowiedź, znajdziesz, spoglądając w lustro, kochanie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
