 |
|
XXI wiek, w którym żyjemy..witaj w czasach obłudy i ściemy.
|
|
|
|
wszyscy tak bardzo pragną usłyszeć prawdę, a
kiedy już wyjdzie z naszych ust nie chcą nas znać
|
|
 |
|
Nie zaufam ludziom. Nie potrafię. Nie ufam już od bardzo dawna. Przekonana jestem, że każdy może mnie zawieźć. Zawsze pamiętam, że ludzie kłamią, oszukują, przemilczają to co ważne. I choć mówię, że ufam i wierzę. Tak naprawdę nigdy tego nie robię. Zawsze jest coś takiego co może być dowodem na to, że ktoś nie mówi całej prawdy. Ludzie się bawią sobą nawzajem. Zgrywają się, zdradzają, oszukują i manipulują sobą. Nie przywiązuję się strasznie do ludzi. Nie pozwalam by zbyt głęboko zasiedli w mojej duszy. Nikogo nie wpuszczam w zakamarki serca. Nie ma sensu ufać ludziom. To zawistne i obłudne stworzenia. Tak jak i On. : Na nowej drodze, życzę mu powodzenia../s.z.w
|
|
 |
|
Pokochałam go zdając sobie sprawę, że kiedyś może odejść zostawiając pustkę w moim sercu.
Był pierwszym mężczyzną, którego pokochałam licząc się z konsekwencjami rozstania. A jako jedyny został.
|
|
|
|
inny dzień, inna pamiątka
przypominająca, że Cię tu nie ma
obserwuję płatki śniegu spadające z nieba
zatracam się we wspomnieniach
czas kiedy próbowaliśmy zbudować bałwana
czas kiedy próbowaliśmy policzyć gwiazdy
to szalone gdy nie wiedzieliśmy
że kiedyś się rozstaniemy
|
|
|
|
czuję coś, czego nie mogę zrozumieć
|
|
|
|
może chodzi o wszystko, co wydarzyło się obok. o skutki uboczne. wrażenia dodane w promocji.
|
|
|
|
On tak bardzo przypominał Ciebie,
że sama nie wiedziałam na czyj widok drżą mi palce.
|
|
|
|
Przepraszam, że już nie walczę.
Po prostu przejadłam się złudzeniami.
|
|
|
|
Na stacji mojego życia
niespodziewanie zatrzymał się pociąg "Przeszłość".
Choć zalała mnie fala wspomnień,
a wśród tłumu zauważyłam Ciebie - nie wsiadłam
|
|
|
|
Dodaj komentarz
