 |
Wolę zapisać się na kartach historii, niż robić w życiu coś czego nie chcę.
|
|
 |
Teraz wszyscy wymagają od Ciebie czegoś; w domu, w szkole, rodzice, przyjaciele, ludzie. Chcą, żebyś była taka jaką oni sobie wymarzyli - idealna. Dorzucają Ci coraz to nowych obowiązków, z którymi powoli sobie nie radzisz. Twoje kolana powoli uginają się pod ciężarem, który spoczywa na twoich barkach. Nie wiedzą, że jesteś tylko człowiekiem.
|
|
 |
Wszystko ulega zniszczeniu. Ściany zaczynają blednąć. Zaczyna odpadać tynk, powstają zacieki. W rogach pojawia się pleśń. Łatwiej jest zakryć to wszystko kolejną warstwą farby lub przykleić plakaty. Lecz pod nimi dalej wszystko gnije. Plakaty sprawiają wrażenie, że wszystko jest dobrze - lecz pod spodem nie jest tak. Trzeba zerwać plakaty i oberwać resztki tynku. Odbudować to na nowo. I dopiero potem pomalować nową farbą...
|
|
 |
To podstawowa prawda o ludzkiej naturze, że wszyscy kłamią. Jedyną zmienną jest to, o czym. Mówienie ludziom, że umierają, pozwala zobaczyć, co jest dla nich najważniejsze. Dowiadujecie się, na czym im zależy. Za co gotowi są umrzeć. Za co są gotowi kłamać.
|
|
 |
Fałszywe łzy ranią innych ludzi, fałszywe uśmiechy ranią nas samych
|
|
 |
Czuje, że to nie jestem ja. Staram się być sobą - ale kim ja właściwie jestem? Bladze po omacku w poszukiwaniu siebie. czy człowiek może aż tak bardzo się zmienić? czy może zapomnieć kim był?
|
|
 |
nie widzisz nic, kiedy tak patrzysz mi w twarz, nie czytasz z moich oczu, a wiedziałeś, że upadnę i w końcu stracę rozum
|
|
 |
Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić, nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć, idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem
|
|
 |
sumienie nie chce przestać gryźć, w sumie nie chce przestać żyć, choć w sumie nie chce biec tak donikąd
|
|
 |
forgetting all the hurt inside you’ve learned to hide so well
|
|
 |
forgetting all the hurt inside you’ve learned to hide so well
|
|
 |
od wielu dni i wielu lat, pytań, które bolą, nazbierało się
|
|
|
|