 |
|
Nieodparte łaknienie Twoich warg i poczucie smaku Twoich ust, który zmiesza się z moją malinową pomadką otulającą lekko spierzchnioną skórę pozwalając jej na regenerację. Chęć odczytywania Twoich myśli i emocji poprzez wpatrywanie się w Twoje źrenice nie spuszczając z Ciebie wzroku, karmienie się Twoim widokiem, widokiem Twojego uśmiechu, ruchem ciała, najmniejszym drgnieniem dłoni, mrugnięciem powiek, każdym branym przez Ciebie haustem powietrza. Nieprzerywalne pragnienie skrycia mojego drobnego ciała w Twoich ramionach i chęć odkrycia uczucia bezpieczeństwa znalezionego u boku mężczyzny, który wiem, że jest w stanie zastąpić mi powietrze. Pozwól, by Twoje perfumy wżarte w nici materiału przesiąknęły moją skórę. Spleć swoje palce z moją dłonią i nie puszczaj jej, nie pozwól mi się ponownie zgubić, zatracić siebie i stracić z linii wzroku Ciebie. Pozwól mi na to wszystko. Wiem, oczekuję wiele. Ale mam tylko jedno marzenie, tylko to. Być blisko nieba, blisko Ciebie.
|
|
|
|
Życie człowieka nie kończy się w chwili, gdy jego serce przestaje bić, a krew nie płynie już w żyłach. Życie człowieka kończy się, gdy tracimy sens istnienia. Gdy nie ma powodu by wstawać rano. Gdy każda wykonana czynność już nie ma dla Nas znaczenia. Gdy najbliższa osoba, odchodzi.
|
|
|
|
- spotkałam kiedyś na przystanku staruszkę . - no i co ? - i ona opowiedziała mi o swojej wiecznej miłości . - to chyba dobrze . ? - nie koniecznie powiedziała , że kocha jednego mężczyzne 50 lat , zapytałam więc jak im się układa , ona zaś odpowiedziała , że nigdy z nim nie była , że on ma inną a ona mimo to kocha go już pół wieku .
|
|
|
|
Zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie, że go zabijam, że wbijam ostrze noża najpierw w jego brzuch, a potem w każdy kawałek jego ciała. Wyobraziłam sobie krew, dużo krwi na mojej twarzy i jego krzyki, i moje zakrwawione ręce, rzucające zapałkę na polany benzyną dom, który spłonął razem z jego parszywym ciałem. Wyobraziłam sobie to wszystko, a potem otworzyłam oczy i prosto w jego twarz wyszeptałam, jak bardzo go kocham
|
|
|
|
Ktoś, kto powiedział, że czas goi wszystkie rany, jest kłamcą.Czas pozwala jedynie nauczyć się najpierw przetrwać, a potem żyć z tymi ranami. Ale każdego ranka, natychmiast po otwarciu oczu czuje się te rany. I zawsze, do ostatniej chwili życia będzie się czuło obecną nieobecność. Od tego można uciekać, ale nie można uciec.
|
|
|
|
-opowiedz mi coś o sobie.
-Mam na imię Miłość, moją matką jest Pomyłka,ojcem Przypadek.Urodziłam się w sercu i tam obecnie mieszkam,razem z siostrą Nadzieją.Codzienne kłótnie z kuzynką Nienawiścią sprawiają,że tracę wiarę w siebie,ale dzięki niej staję się też silniejsza.Mimo to boję się,że kiedyś to ona wygra,ma przecież ze sobą Zazdrość,Ból,Kłamstwo, Zdradę, Cierpienie...A ja?Szczęście czasem wpadnie do mnie przez okno,kiedy wszyscy już śpią.Zaufanie strasznie choruje,Czułość i Optymizm wyjechali na wakacje, nie planują powrotu...Rozum uważa że to co robię jest irracjonalne, jest całkowitym przeciwieństwem mnie..Tak więc zostałam sama.Tylko ludzie czasem o mnie dbają,pielęgnują...Naprawdę się starają..
|
|
|
|
Wszyscy ranią. Może nawet o tym nie wiesz, ale codziennie kogoś ranisz. Słowem, gestem, coś, co dla ciebie wydaje się błahe dla kogoś innego może być wszystkim co ma. A ty, burzysz mu jego świat, który tworzył przez długi czas, budował, kawałek po kawałeczku.
|
|
|
|
Zwykła dziewczyna, dwie osobowości, każda z nich to prawdziwa ona.
W oczach obcych twarda, nieugięta laska, słuchającego rock'a, która mści się boleśnie, nigdy nie wybacza, nie płacze, jest niebywale silna. W oczach najbliższych przyjaciół silna, ale delikatna, sentymentalna kobieta, która potrafi wybaczać, często płacze do poduszki i potrzebuje tyle samo miłości co inni. Kobieta, która wśród obcych przybiera drugą osobowość, ze strachu, że ktoś ją kiedyś zrani...
|
|
|
|
I mogę powiedzieć tylko tyle : nie, nie przeszło mi !!! nadal cholernie mi na Tobie zależny! każda moja myśl tyczy się Ciebie . każdy wdech poświęcony jest Tobie& mówiłeś : zapomnij . zapomnij ?!-nie bądź śmieszny ! `miłość to nie zapałka i nagle tak nie zgaśnie,`wiec nie myśl , sobie ze zapomnę o tym wszystkim, co przeżyliśmy razem ! chociażby jako przyjaciele . składałam każdą chwile , każdy moment spędzony z Tobą w mojej głowie , a wieczorami otwieram swoją wyobraźnie jak książkę i wyczytuje z niej najpiękniejsze chwile spędzone z Tobą ...
|
|
|
|
Gdzie byłaś kiedy miałam dwa miesiące i leżałam chora w szpitalu . ? Gdzie byłaś , kiedy zaczęły wyrastać mi ząbki ? Gdzie byłaś , kiedy mimo trudu , robiłam pierwsze kroki ? Gdzie byłaś w moje pierwsze urodziny ? Gdzie byłaś kiedy spadł pierwszy śnieg w moim życiu a ja potrzebowałam kogoś kto pójdzie ze mną lepić bałwana ? Gdzie byłaś kiedy potrzebowałam by ktoś mnie przytulił na dobranoc ? Gdzie byłaś kiedy pierwszy raz przekroczyłam progi szkoły ? Gdzie byłaś , kiedy pierwszy raz się zawiodłam i trzeba było otrzeć moje łzy ? Gdzie byłaś , kiedy zaczęłam dorastać ? Gdzie byłaś przez całe moje dzieciństwo . . . mamo ?
|
|
|
|
Dziś śmiało mówię,że jestem silna. Choć nie przeszłam śmierci bliskiego przyjaciela, nie umierał na moich oczach, nie przeżyłam strasznego wypadku. Drugi raz pozbierałam się po odejściu przyjaciela. Przyjaciela, od zawsze, na zawsze. Od małego. Wrócił po roku, a ja tak po prostu przyjęłam go z otwartymi ramionami. Mimo tego ile bólu i ran przysworzyło mi to jego ponowne pojawienie się, pozwoliłam zostać mu w moim życiu. Jednak nie chciał być w nim na długo odszedł po raz kolejny, ale dziś moje drzwi dla niego są już bezpowrotnie zamknięte. Minęło półtora roku, a ja żyję miłością na odległość. Mam Go, dla siebie, na własność a jednak tak obce są Jego ramiona dla mnie. Przeżyłam z nim masę kłamstw i zwątpień w Niego. Jutro mija rok i sześć miesięcy jak go nie widzę. Tyle dni, odkąd codziennie przyszło mi płakać, bo Jego nieobecność, z dnia na dzień staję się coraz bardziej uciążliwa. Tak jestem silna-bo straciłam przyjaźń życia. Jestem silna-bo moja miłość wygrywa z kilometrami.
|
|
|
|
Pokłóciliśmy się. Krzyczeliśmy. Ja płakałam. Wtedy powiedziałeś, że to koniec. W tym momencie mój świat dotknął dna. Wykrzyczałam pytanie, kim ona jest.? Co ona może Mu dać, czego ja Mu nie dam. Po chwili zastanowienia wiedziałam; Ona Ci da dupy
|
|
|
|
Dodaj komentarz