|
„Czy nauczyć się umierać znaczy to samo co nauczyć się przestać żyć?”
|
|
|
„Najbardziej przerażającym dźwiękiem na świecie jest bicie własnego serca. Nikt nie lubi o tym mówić, ale to prawda. Jest to dzika bestia, która w samym środku głębokiego strachu dobija się olbrzymią pięścią do jakichś wewnętrznych drzwi, by ją wypuścić.”
|
|
|
„Bywało, iż zdarzał się dzień, ponury, szary (albo słoneczny), kiedy dopadała ją tęsknota tak żrąca, że czuła się pusta, już wcale nie kobieta, ale suche drzewo, w którym świszcze zimny listopadowy wicher. Tak właśnie czuła się teraz, jakby się na niego wydzierała, jakby wydzierała go do domu, aż ją głowa rozbolała od myśli o tych wszystkich przyszłych latach i zaczęła się zastanawiać, na co komu miłość, skoro do tego prowadzi, skoro można się tak czuć choćby przez dziesięć sekund.”
|
|
|
„Najgorzej jest wieczorami, gdy siadasz na łóżku i czujesz, że tak na serio nie masz nic.”
|
|
|
„Oczy jej pociemniały, twarz spoważniała, tego blasku już nie ma.”
|
|
|
I Do I Do I Do I Do Believe…. Salvame
|
|
|
“Life sucks, and then you die.”
|
|
|
„Time passes. Even when it seems impossible. Even when each tick of the second hand aches like the pulse of blood behind a bruise. It passes unevenly, in strange lurches and dragging lulls, but pass it does. Even for me.”
|
|
|
“…The end of another day, the return of the night. Darkness is so predictable, don't you think?”
|
|
|
“Twilight, again. Another ending. No matter how perfect the day is, it always has to end.”
|
|
|
"When you can live forever, what do you live for?”
|
|
|
„Gdy w kręgu myśli słodkich, uciszonych, Sprawy minione wspominać próbuję, Wzdycham za stratą rzeczy upragnionych I utracony czas znów opłakuję.”
|
|
|
|