 |
slayerowaa.moblo.pl
pierwszy raz płaczę z powodu którego nie znam. z uczucia którego nie potrafię określić. nawet nie wiem czy bliżej mu do radości czy do smutku. już wiem nazwę to
|
|
 |
|
pierwszy raz płaczę z powodu, którego nie znam. z uczucia, którego nie potrafię określić. nawet nie wiem, czy bliżej mu do radości, czy do smutku. już wiem, nazwę to uczucie ON.
|
|
|
|
codziennie tęsknię za Tobą po raz ostatni.
|
|
|
|
fizycznie ? już mnie nie obchodzisz. psychicznie ? moje serce rozpierdala od środka fakt, że masz na mnie wyjebane...
|
|
|
|
sumienie - złośliwy głosik, który prawi morały dopiero wtedy, gdy jest już za późno...
|
|
|
|
" Wiesz, co jest z Tobą nie tak, Panno Niczyja? Jesteś tchórzem, boisz się przyznać, że życie jest warte i że ludzie są zdolni do miłości. Chcemy należeć do innych, bo to jedyna szansa na prawdziwe szczęście. Nazywasz siebie wolnym duchem i dziką istotą. Przeraża Cię myśl, że ktoś zamknie Cię w klatce. Skarbie, Ty już w niej jesteś. Sama ją sobie zbudowałaś. Wszędzie czujesz się jak w klatce. Nieważne dokąd uciekasz, zawsze wpadasz na siebie..."
|
|
|
|
przepraszam, że już nie walczę... po prostu przejadłam się złudzeniami.
|
|
|
|
są piosenki, które porywają do tańca. piosenki, przy których mamy ochotę śpiewać.. ale najlepsze piosenki to te, które przenoszą nas do momentu, gdy pierwszy raz je słyszeliśmy i jeszcze raz łamią nam serce.
|
|
|
|
nic nie jest prawdziwe oprócz teraźniejszości, a ja już czuję przytłaczającą mnie masę stuleci. jakaś dziewczyna, sto lat temu, żyła kiedyś tak jak ja. jest martwa. jestem teraźniejszością, ale wiem, że też przeminę. szczytowy moment, wielki błysk, pojawiają się i zaraz znikają niekończące się lotne piaski. a ja nie chcę umierać.
|
|
|
|
jeśli każda sekunda naszego życia miałaby się powtarzać w nieskończoność, bylibyśmy przykuci do wieczności jak do krzyża. takie wyobrażenie jest straszne. w świecie wiecznego powrotu na każdym geście kładzie się ciężar nieznośnej odpowiedzialności.
|
|
|
|
te wszystkie rzeczy, które są dla nas takie ważne, w rzeczywistości nie są. są niczym.
|
|
|
|
taki jest jednak zawsze pierwszy odruch beznadziejności: wiara, że w samotności cierpienie zahartuje się i wysublimuje jak w ogniu oczyszczającym. mało ludzi potrafi naprawdę znieść samotność, ale wielu marzy o niej jak o ostatniej ucieczce. podobnie jak myśl o samobójstwie, myśl o samotności bywa najczęściej jedyną formą protestu, na jaką nas stać, gdy wszystko zawiodło, a śmierć ma w sobie jeszcze ciągle więcej grozy niż uroku.
|
|
|
|
dziękuję Ci za tyle bólu, żeby sprawdzić siebie, za wszystko co nieważne, najważniejsze, za pytania tak wielkie, że już nieruchome.
|
|
|
|
Dodaj komentarz