 |
rescuexme.moblo.pl
zaczęło lać. niebo zaczęło niesamowicie zanosić się deszczem. właśnie wtedy ściągnął swoją bluzę. niezdarnie ją jej założył nie słuchając sprzeciwów z jej strony. wzią
|
|
 |
|
zaczęło lać. niebo zaczęło niesamowicie zanosić się deszczem. właśnie, wtedy ściągnął swoją bluzę. niezdarnie ją, jej założył, nie słuchając sprzeciwów z jej strony. wziął ją na ręce, tak jak przenosi się pannę młodą przez próg. zaniósł ją pod zadaszenie, jednego z budynków. - Ty, tylko sobie mała nie schlebiaj. po prostu Twoich trampek, było mi szkoda. - powiedział, udając powagę. oboje wybuchli śmiechem. on delikatnie się nachylił. ona cała podekscytowana zamknęła oczy i zaczęła się przygotowywać do pocałunku. - to należy do mnie. - powiedział z uśmiechem, ściągając z niej bluzę. - a to do mnie. - powiedziała, całując go namiętnie.
|
|
|
|
szczęście jest takie nieprzewidywalne. może być krótkotrwałe, ale może też trwać bardzo długo. to w naszej kwestii leży, aby przejść przez życie szczęśliwie. i nie ważne ile przeciwności losu napotkamy po tej zawiłej drodze. ważne ile razy obejdziemy się z nimi tak, aby wyjść na prostą.
|
|
|
|
te momenty podczas których siedzisz sobie w kuchni ze szklanka zimnej już herbaty i uśmiechasz się do niej nie wiadomo po co i dlaczego.. tak błahe momenty a jednak tak piękne i prawdziwe .
|
|
|
|
niezdarnie siadła na parapecie, wystawiając nogi za okno. machała nimi beztrosko, nie zważając na fakt, że znajduje się na dwudziestym piętrze. przecież kazał jej być dzielną.
|
|
|
|
(...) pośród cichych odgłosów uderzeń w jej sercu.
|
|
|
|
choć w tym wszystkim, co mi zrobiłeś znajduję tylko minusy, jest jeden plus: stałam się silniejsza, słowa biorę na dystans, i nigdy nie popełnię tego samego błędu...
|
|
|
|
najwyższy czas skopać ci dupę. pokazać, że ja też potrafię . rzucać wyzwiska i obelgi na twój temat w towarzystwie najlepszych kumpli. z ironicznym uśmiechem odwzajemniać twoje spojrzenia. bezczelnie komentować każdy twój ruch, gest, każde słowo. wyśmiewać twoje dziecinne zachowanie, twój głośny śmiech, bez którego kiedyś nie mogłam przeżyć. nazywasz mnie egoistyczną suką? sam doprowadziłeś do tego, że się nią stałam. okazując się dupkiem zmusiłeś mnie do przybrania takiego miana. przecież jeszcze nie tak dawno byliśmy całkiem inni. zabilibyśmy tych, którzy mówią o nas źle. a dziś .. zabijamy się nawzajem słowami, które powoli rozszarpują nam serce. kawałek po kawałku.
|
|
|
|
Trzeba kochać, Trzeba nienawidzić, Trzeba walczyć, Trzeba umieć silnie przeżywać. To może uczynić życie gorzkim, ale bez tego życie nie jest nic warte.
|
|
|
|
To wszystko i tak nie pozwoli mi opuścić miejsca, które znam przecież na pamięć.
|
|
|
|
Ujęłam jego dłoń w swoją. Objął mnie ramieniem i znieruchomieliśmy, nie wiem nawet na jak długo, gdyż czas się zatrzymał.
|
|
|
|
Potrafiła uśmiechać się mimo wszystko. I to jak! Uśmiechać oczami. Nawet jeśli te były przed chwilą pełne łez. Bo jak sama mówiła, ludzie nie potrzebują jej smutku, im potrzebna jej nadzieja..
|
|
|
|
Poczuła dojmującą tęsknotę, za tym by o wszystkim zapomnieć, by przestać cokolwiek odczuwać, osunąć się w nicość.
|
|
|
|
Dodaj komentarz