 |
Ale też czasem w momencie, kiedy wszystko nam się wydaje stracone, pojawia się znak zdolny nas ocalić; kołatano już we wszystkie drzwi wiodące donikąd, na jedyne zaś, którędy można by wejść i których daremnie szukalibyśmy sto lat, natrafiamy bezwiednie, i otwierają się one.
|
|
 |
Miłość to przestrzeń i czas odczute sercem.
|
|
 |
Kiedy kochamy, miłość jest za wielka, aby się mogła w nas pomieścić cała; promieniuje ku kochanej osobie, spotyka w niej powierzchnię, która zatrzymuje tę miłość i wysyła ją z powrotem; i to odbicie własnej naszej czułością nazywamy uczuciem drugiej osoby; ono to czaruje nas więcej, niż kiedy szło ku niej, bo nie poznajemy, że jest z nas samych.
|
|
 |
Jak można kiedykolwiek zapomnieć o kimś , kogo się kocha od zawsze. ?
|
|
 |
Staraj się zawsze zachować kawał nieba nad swoim życiem, chłopcze - dodał zwracając się do mnie - Masz piękną duszę , rzadkiej ceny, naturę artysty, nie pozwól, aby jej brakło tego, co najważniejsze.
|
|
 |
Zbyt daleko zaszedłem na drodze wiodącej do ziszczenia tego pragnienia, aby móc się wrócić.
|
|
 |
Zaśmiała się tak głośno, że wszyscy przechodnie obejrzeli się niespokojnie. Ujrzawszy jednak, że w chmurny , zasępiony dzień idzie dziewczyna taka roześmiana jak słońce, uśmiechnęli się także.
|
|
 |
Nie wierzył, nie mógł uwierzyć, że to prawda. Wierzył tylko wtedy, gdy spotkały się ich zdziwione i nieśmiałe spojrzenia, czuł bowiem , że już stanowili jedność.
|
|
 |
Była tam i prośba o przebaczenie, i ufność do niego, i pieszczota, delikatna, nieśmiała pieszczota, i obietnica, i nadzieja, i miłość, w którą nie mógł nie uwierzyć i od której zachłystywał się ze szczęścia.
|
|
 |
Przez całe życie budowałam wymarzone domki, a teraz jeden z nich przeniesie się ze świata fantazji do rzeczywistości.
|
|
 |
Oboje znali drogę do czarownej krainy marzeń, gdzie w dolinach wiecznie kwitną róże szczęścia.
|
|
 |
Jesteśmy jak nuty na pięciolini, razem czy osobno zawsze dobrze brzmimy.
|
|
|
|