mimo tego, że nadal nie mogę nauczyć się , że nic do mnie nie czujesz, wysiadam przystanek wcześniej niż powinnam i przechodzę dumnym krokiem, szerokim uśmiechem i papierosem w dłoni koło Twojego domu, byś myślał, że jestem szczęśliwa ...
Gdy szukam wspomnień, które trwały ślad pozostawiły we mnie, kiedy podsumowuję godziny, które miały dla mnie znaczenie, odnajduję nieomylnie to, czego żadne bogactwo nie zdołałoby mi zapewnić: nie można kupić przyjaźni człowieka związanego z nami na zawsze doświadczeniami życia.