 |
pozbawionamarzen.moblo.pl
Serce ma swoje racje których rozum nie zna.
|
|
 |
|
Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.
|
|
|
|
Ty byłeś całym moim życiem, lecz ja tylko rozdziałem w twoim.
|
|
|
|
Ktoś zapytał mnie kiedyś jaki jest sens w płakaniu. Ja to wiem i bliskie mi osoby też doskonale się na tym znają. I kto nigdy naprawdę nie płakał i kto nigdy nie cierpiał, nie zrozumie, jak bardzo boli każda kolejna łza. Jak z każdą łzą odpływa kawałeczek nadziei. I nikt nie zrozumie ile znaczy każda rozmowa i jaką wagę mają poszczególne słowa, nikt kto nie był na skraju przepaści i nie poczuł, że powoli spada. Kto nie utracił choć na chwilę poczucia godności, kto nie wie co to znaczy nienawidzieć siebie i nikt kto patrząc w lustro nie miał uczucia, że patrzy na złudzenie. Nie zrozumie nigdy, co to znaczy płakać i być smutny. Żeby to zrozumieć trzeba to poczuć. Tak wielu nie potrafi czuć.
|
|
|
|
Mało mam wiary już, więc mi dolej. Upić się szczęściem, by nie płakać więcej. Iść za rozumem, a nie za sercem. Życie zakończyć wraz z jego sensem, a nie bo tak nakazano cierpieć.
|
|
|
|
A kiedy już myślałam, że udało i się zapomnieć, znów się do mnie odezwał, jakby chciał mi przypomnieć, że jest. I wszystko zaczęło się od nowa..
|
|
|
|
Dlaczego, często kochają nas ci, których miłość jest na nie potrzebna, a my kochamy tych, dla których nie istniejemy?
|
|
|
|
Ona- dziewczynka z wielkimi marzeniami, dążąca do celu, aby go w końcu mieć tylko dla siebie. On- chłopiec zupełnie obojętny, niszczący każdą nadzieję dziewczynki.
|
|
|
|
Friends are angels who lift us to our feet when our wings have trouble remembering how to fly // Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nad, gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać.
|
|
|
|
- Za kim najbardziej tęsknisz? - hm... Tęsknie za ludźmi, którzy nauczyli mnie żyć. - Jak to żyć? Przecież każdy to potrafi. - Ja nie potrafiłam. Na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi, którzy pokazali mi jak się śmiać, kochać, jak czuć się szczęśliwą. - To pewnie nauczyli cię też i płakać. - Nie, płakać nauczyłam się sama... wtedy, gdy odeszli bez słowa pożegnania.
|
|
|
|
Chciałabym tak po prostu do Ciebie przytulić się. Powiedzieć coś, cokolwiek, bo rozmawiać z tobą chcę. Chwycić twą dłoń i nie puszczać z rąk, byś blisko przy tobie. Chciałabym tak zatęsknić znów, wiedząc, że tęsknisz też...
|
|
|
|
Najtrudniejszą rzeczą jest zamilknąć, gdy mamy dużo do powiedzenia, ale inni nie chcą nas słuchać.
|
|
|
|
Uczę się na błędach, a te nieprzespane noce i tony zużytych chusteczek, były dla mnie cenną lekcją. Nie warto oddawać, drugiej osobie swojego serca. Zazwyczaj go nie zwraca, a jeżeli już, to w tragicznym stanie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz