 |
neptunka17.moblo.pl
Mogłabym się złamać i odezwać. Znów porozmawialibyśmy o tym samym. Znów bym wypytywała a ty byś żartował i udzielał krótkich mało wyczerpujących odpowiedzi. Znów bym
|
|
 |
Mogłabym się złamać i odezwać. Znów porozmawialibyśmy o tym samym. Znów bym wypytywała a ty byś żartował i udzielał krótkich, mało wyczerpujących odpowiedzi. Znów bym miała nadzieję, że zwykłe 'lubię' znaczy coś więcej. Ale chyba nie warto.
Już nie.
|
|
 |
Poświęciłam dla Ciebie moje wszystkie nerwy, moje wszystkie uczucia, moje serce, które biedne, dzisiaj już nie potrafi nie bać się ludzi, nie potrafi odnaleźć się wśród innych..
|
|
 |
Ostatnio stwierdziłam, że wszystko zaczyna i kończy się we mnie samej. Może czasami warto okłamywać siebie i wszystkich dookoła, że jest dobrze, może wtedy choć przez chwilę naprawdę tak będzie?
|
|
 |
Przestało mi zależeć, żeby tobie choć trochę zależało.
|
|
 |
Staram się wierzyć tak, jak wierzyłam gdy miałam pięć lat. Wtedy serce podpowiada wszystko co musisz wiedzieć..
|
|
 |
Potrafisz sprawić, że ona poczuje się wyjątkowa? Że przy Tobie będzie wszystko możliwe? Bo tak robią faceci kiedy im naprawdę zależy.
|
|
 |
Po prostu nie wolno mi stać się kobietą, która wypłakuje się do poduszki,
bo odczuwa pustkę, bo nie może mieć tego, czego pragnie..
|
|
 |
Nie mogła pogodzić się z faktem, ze osoba, która powinna ją kochać jak nikt inny na świecie, która powinna okazywać jej najwięcej troski, w ogóle się nią nie interesowała. czuła się bezwartościowa.
|
|
 |
I w tym momencie wiem o tym doskonale, że popełniłam cholerny błąd próbując Twoich ust.
Nie przewidziałam, że z dnia na dzień będę pragnęła Cię jeszcze bardziej i bardziej.
A Ty to pragnienie tak cholernie podsycałeś. Sprawiłeś, że uwierzyłam Ci w każde Twoje słowo.
Uwierzyłam nawet w słowa tej piosenki, którą mi podarowałeś
|
|
 |
Teraz się pozbierałam. Nie jestem już tak perfekcyjna jak wcześniej, nie potrafię już tak pięknie żyć, nie potrafię szczerze się śmiać. Ale jestem. Wstaje z łóżka żeby przeżyć kolejny cholernie pusty dzień. Nie utrudniaj mi tego.
|
|
 |
Czasem zadajemy sobie pytanie, dlaczego szczęście tak długo zwlekało, dlaczego nie przyszło wcześniej, ale jeśli pojawia nam się znienacka, jak w tym przypadku, kiedy już na nie nie czekaliśmy, wtedy najprawdopodobniej nie będziemy wiedzieli, co robić i chodzi nie tyle o wybór pomiędzy śmiechem płaczem, ile o tajemną wewnętrzną trwogę, na myśl, że być może nie zdołamy stanąć na wysokości zadania.
|
|
 |
My kobiety, jesteśmy przykro podatne na zranienie, bo należymy do pionierskiego pokolenia,
które nie zgadza się na kompromisy w miłości
i polega – tylko i wyłącznie – na własnej sile ekonomicznej.
|
|
|
|