 |
magdzinkaxd.moblo.pl
Lubisz samotność? Lubię nie sprawia mi ona bólu. Nie należę do osób które rozpaczliwie zabiegają o kontakt szczególnie jeśli ma on być płytki i nic niewnoszący.
|
|
 |
|
- Lubisz samotność? - Lubię, nie sprawia mi ona bólu. Nie należę do osób, które rozpaczliwie zabiegają o kontakt, szczególnie jeśli ma on być płytki i nic niewnoszący. Często ludzie uciekają w zgiełk, akcję, bo bliskie spotkanie z samym sobą wydaje się przerażające. Dla mnie weekend w domu to zero problemu. Można posiedzieć, posłuchać muzyki albo nic nie robić, być i się nie bać.
|
|
|
|
Nigdy nie jestem wystarczająco dobra. Zawsze ktoś musi się mnie pozbyć albo po prostu odsunąć i uzupełnić to, czego mu brakuje we mnie kimś innym.
|
|
|
|
Nauczyła mnie, że żadna prośba nie jest zbyt śmiała. Żadna potrzeba nie jest zbyt wielka. Że nadzieja na cud nigdy nie jest absurdalna. A życie nigdy nie jest zbyt krótkie, by nie mieć znaczenia.
|
|
|
|
(...)Chyba żałuję po raz setny, że obdarzyłam kogoś zaufaniem i dopuściłam do siebie. Bo nienawidzę, kiedy jest cisza i obojętność./remember_
|
|
|
|
Żadne z nas nie wymaże z pamięci tego co było . To wszystko nigdy tak po prostu się nie skończy , bo dla siebie już zawsze w jakiś sposób będziemy wspomnieniem , może nie jednym z najlepszych , ale na pewno ważniejszym od pozostałych.
|
|
|
|
Bo Ty wcale mnie takiej nie chcesz. Wcale nie akceptujesz każdej mojej blizny, nie próbujesz zrozumieć mojego strachu. Ty wcale mnie takiej nie lubisz, takiej niezrozumiałej, takiej innej. Patrzysz na mnie i czasami żałujesz, że nie jestem jak reszta./esperer
|
|
|
|
kiedy jest się dzieckiem , noc jest przerażająca , z powodu ukrywających się pod łóżkiem potworów .kiedy dorastamy,zmieniają się potwory,zwątpienie w samego siebie,samotność,żal.i choć jesteśmy starsi i mądrzejsi,wciąż okazuje się , że boimy się ciemności.
|
|
|
|
I okazało się, że jedyną osobą, która była przy mnie, rozumiała moje problemy i pocieszała, kiedy było źle, był ktoś, kto nawet nie wiem, czy w ogóle istniał. Ale przecież to bez znaczenia. Ważne, że był i podnosił mnie, kiedy upadałam. Ocierał łzy i dawał powody do uśmiechu. Nieważne, czy był tym, za kogo się podawał. Ważne, że w ogóle był..
|
|
|
|
Chyba zbyt wiele nas poróżniło, chyba to wszystko zbyt szybko stało się nasze, chyba zbyt chcieliśmy i chyba po prostu nie potrafiłam. Przepraszam, łykając kolejne łzy i ścierając je z klawiatury.
Przepraszam, że tak bardzo zawiodłam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz