|
`wspieraj mnie albo puść moją dłoń i odejdź
zetrzyj kurz z tej płyty albo wylecz fobie
wbijaj nóż, ale wiedz że dam radę się podnieść`
|
|
|
`To co wydawało się być przeszłością, znowu uderzyło mnie w twarz. Gdy dusiłam się płaczem zrozumiałam, że ta przeszłość wciąż we mnie żyje.`
|
|
|
`Życie jest łatwiejsze niż się wydaje. Wystarczy godzić się z tym, co jest nie do przyjęcia, obywać się bez tego, co niezbędne i znosić rzeczy nie do zniesienia.`
|
|
|
`Najgorsze są chwilę, gdy przestajesz być silny. Kiedy rozumiesz, że nie masz szans zwyciężyć, chociaż do tej pory byłeś przekonany, że Ci się uda. Gdy siedząc na parapecie, z papierosem w ręku, patrząc na krople deszczu delikatnie uderzające w okno, zdajesz sobie sprawę, że nie masz nic...Zupełnie nic. Gdy każda piosenka przypomina, Ci o tym, że do niczego nie dążysz. Najgorsze są chwilę, kiedy wolisz umrzeć niż żyć...`
|
|
|
`Jedna chwila spędzona z Tobą może być jedyną rzeczą, która jest w stanie mnie uratować.`
|
|
|
`Bo to los pisze tak cholernie niesprawiedliwy scenariusz naszego życia.`
|
|
|
`Wymyśliła sobie, że kiedyś będzie tak cholernie szczęśliwa.`
|
|
|
`Odkocham się i zapomnę o Tobie... obiecuję Ci to. Nie dziś, nie jutro, ale kiedyś. Uwierz ...`
|
|
|
`(...) Zrozumiałam, że jeśli coś postanowię głęboko z serca to najczęściej jest to właściwa decyzja. Nauczyłam się, że jeśli sama jestem zraniona to nie znaczy, że mogę ranić innych. Nauczyłam się, że każdego dnia należy wyciągnąć rękę do kogoś. Każdy potrzebuje serdecznej myśli i przyjaznego klepnięcia po plecach. Zrozumiałam, że muszę się jeszcze dużo nauczyć. Zrozumiałam, że ludzie zapomną co im powiedziałam albo uczyniłam, ale nigdy nie zapomną uczuć, jakie w nich wzbudziłam.`
|
|
|
`Dostrzegłam coś smutnego... sny, w których umieram są najlepszymi, jakie dotąd miałam.`
|
|
|
`Słabi wewnątrz nigdy nie będziemy niczym innym niż samotni...`
|
|
|
`Jak żyć, kiedy ktoś, kogo się pokochało bardziej niż samo życie, odszedł na zawsze? Co robić kiedy nieznośny ból rozsadza serce, kiedy dusza jest niczym pulsująca rana, wciąż na nowo rozdzierana przez wspomnienia i tęsknotę? Co wtedy człowiekowi pozostaje?`
|
|
|
|