 |
loca1.moblo.pl
Nagle wokoło mnie zapadła cisza jak gdyby on był wiatrem a ja niosącą przezeń chmurą. Twarz miał znajomą nawet bardziej niż moje własne odbicie w lustrze.
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
-"Nagle wokoło mnie zapadła cisza,
jak gdyby on był wiatrem,
a ja niosącą przezeń chmurą.
Twarz miał znajomą,
nawet bardziej niż moje własne odbicie w lustrze."
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
-"W życiu nie ważne jest ile oddechów zaczerpniesz,
lecz ile jest chwil, które odbierają Ci oddech."
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
- "Ty jesteś takim wiatrem,
który niespodziewanie porwał mnie z siłą,
której istnienia nawet nie podejrzewałam.
Ty jesteś moim przeznaczeniem"
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
- "Wciąż pytasz czy mnie to nie męczy
czy czasem nie mam tego dość,
ale czy kiedykolwiek pomyślałeś o tym,
jakie to uczucie
kiedy przytulasz kogoś po długiej rozłące?
Czy wiesz jaki smak ma kończąca się na chwile tęsknota?
Nie jeśli nigdy naprawdę nie tęskniłeś."
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
Najbardziej lubiła moment kiedy kładła się spać,
nie dlatego że mogła odpocząć po całym dniu,
tylko dlatego że mogła go w końcu zobaczyć...
|
|
 |
loca1 dodano: 18 luty 2011 |
|
- I nawet, gdy nas zmieni czas,
i nawet jeśli będzie źle,
to nie zapomnę ważnych słów.
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
obiecuję sobie, że nawet kątem oka się na niego nie spojrzę
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
Wódka była dla mnie dziś jak tlen. Znowu można było oddychać.
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
-Czy wciąż byłam w nim zakochana? Chyba tak ale równocześnie zraniona, w jakimś sensie oszukana i zdradzona. Pragnęłam jego powrotu, a jednocześnie panicznie się tego bałam.
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
-To było, tak dawno że...
Nawet moje ulubione żelki
zdążyły się przeterminować
czekając w tęsknocie ze mną..
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
-Ja za każdym razem mocniej
ściskam nasze zdjęcie w dłoniach.
Czas tak łatwo nas pokonał.
Nie zostało mi już nic..
|
|
 |
loca1 dodano: 15 luty 2011 |
|
-Długo płakała, czując że przynosi jej to ulgę.
A gdy uszedł z niej już cały żal znowu Go spotykała.
|
|
|
|