 |
|
kiedy przyszłam do szkoły, po mojej, ponadtygodniowej nieobecności, na mój widok, uśmiechnął się, po czym podszedł do mnie, przytulił mnie i nerwowo zaczął grzebać w plecaku, szukając czegoś. po chwili wyciągnął małą, kolorową torebeczkę. wręczył mi ją i powiedział 'długo cię nie było, chciałem dziś wpaść i dać ci to, bo wiesz. dziś mija rok, odkąd jesteśmy razem'. uśmiechnął się nerwowo, pocałował i poszedł pod klasę. ciekawa tego, co było w środku, wyjęłam, dość duże, pudełeczko ze złotym napisem APART. otworzyłam je, a przed moimi oczami pojawiła się złota bransoletka z wygrawerowaną datą sprzed roku, a z drugiej strony, nasze inicjały. z oczu poleciały mi łzy. zauważył to spod swojej klasy, podszedł do mnie i przytulił, po czym do ucha wyszeptał mi kojące słowa 'kocham cię i będę przy tobie zawsze, skarbie, obiecuje'.
|
|
|
|
On. kilka literek imienia tak bardzo zmieniły jej światopogląd. Jego poczucie humoru, czasem drwiny, były dużo ważniejsze niż komplementy innych. uwielbiała dołeczki na Jego twarzy, kiedy się uśmiechał. Jego śmieszny ton mówienia, Jego ciepły głos, a zarazem pobudzający. każde spotkanie, każda chwila, każde słowo, było dla niej najważniejsze, najwspanialsze i jedyne. kochała Go mimo i wbrew. za wszystko.
|
|
|
|
uwielbiam Ci odmawiać. nie masz pojęcia, jak zabawna jest Twoja zdziwiona mina.
|
|
|
|
wiesz, powiedzieli mi, że wyglądamy razem tak, jakbyśmy z każdą sekundą kochali się jeszcze bardziej.
|
|
|
|
jesteś tutaj, obok, blisko mnie. czuję Twój zapach, dotyk Twych dłoni. jestem szczęśliwa, bo jesteś przy mnie. uwielbiam na Ciebie patrzeć, słuchać Twojego głosu, czuć, że jesteś obok.
|
|
|
|
patrzył się na nią jak na swojego prywatnego boga, jak na wysoką, migoczącą gwiazdę i choć było wiele innych, On widział tylko jedną - jemu przypisaną.
|
|
|
|
zachód słońca najpiękniej odbija się w Jego oczach.
|
|
|
|
ciągle mało Ciebie mam, a to więcej niż tlen.
|
|
|
|
poziom endorfin wysoko ponad przeciętną.
|
|
|
|
stali na szkolnym korytarzu, pogrążeni w rozmowie. każdy widział, że świetnie się dogadują. ona zapatrzona w Jego niebieskie oczy, On bawiący się kosmykiem jej włosów. zadzwonił dzwonek. 'wrócimy do tej rozmowy?' - zapytał. 'nie, bo znów będę na Ciebie zła.' - odpowiedziała, wciąż się śmiejąc. 'czyli dokończymy, bo uwielbiam sposób w jaki się złościsz.' - musnął ustami jej policzek i pobiegł na lekcje.
|
|
|
|
mówisz, że magia nie istnieje? popatrz w Jego oczy, analizując każdą ich plamkę. spójrz na Jego uśmiech. poczuj Jego usta, na swoich. gwarantuję, że zmienisz zdanie.
|
|
|
|
złapał ją delikatnie za ręce, wargami dotknął jej włosów. pragnęła by ta chwila trwała wiecznie. objęła Jego dłonie mocniej i podniosła głowę do góry zaglądając Mu głęboko w oczy. uśmiechnęła się do Niego, a On odwzajemnił się jej tym samym. zauważyła, że Jego wargi zbliżają się do jej. pocałował ją pierwszy raz. w tym momencie ona uświadomiła sobie, że coś ją z Nim złączy, że zakocha się w Nim tak bardzo, że nie będzie mogła tego opisać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz