|
Osiem lat wyzbywałem się lęku przed tym, że zaraz znów kogoś stracę, ale już koniec z tym, wyrzucam żal i mówię, co czuję Ci, nie bacząc na to, czy znikniesz, bo drugi raz naiwnie, nie będę myślał, że są przy mnie Ci, co mają dla mnie więcej drwin niż wsparcia, pierdolę te ciągłe ataki, zarzuty i teorie, dlaczego wszystko, co robię, jest złe, raz już przestałem ufać sobie przez nich, więcej nie chcę mieć za bliskich tych, co sprawili, że ciężej mi było być sobą przy nich niż obcych, wycieram tę przeszłość jak kurz.
|
Dodaj komentarz
