|
Wskoczmy w taką rakietę, co nas wystrzeli w kosmos, uniesie wysoko, tak że nie będziemy widzieć nic poza sobą, będziemy szli koło siebie za rękę w zwolnionym tempie, trzy, dwa, jeden, start, ten stan jest tego wart, więc usiądź koło mnie, nie opancerzaj się, nie myśl, co będzie, lećmy tam razem, tu i teraz, kochanie!
|
Dodaj komentarz
