|
Mam dość tej samotności,z którą muszę się zmagać po Twoim odejściu.Ona jest już nie do zniesienia i nie pozwala zapomnieć i być szczęśliwą.Czasami są momenty,że ona znika,ale potem,kiedy myślę, że już nie wróci, pojawia się jej jeszcze więcej przyprowadzając ze sobą swoje dobre koleżanki - smutek i tęsknotę.Wczoraj dołączyły do nich jeszcze łzy,których od kilku tygodni nie było już w moim życiu, myślałam, że nie potrafię już płakać,jednak tej sztuki nie da się zapomnieć. Przychodzi dzień, chwila,moment,jeden cholerny ułamek sekundy,czasem jedno wspomnienie, czasem jedno zdanie,a nawet słowo i cala skorupa,która została wybudowana wokół serca, pęka.Nie rozumiem tego, tak bardzo mnie zraniłeś,a mimo tego nie potrafię o Tobie zapomnieć i skreślić z listy swoich marzeń.Nadal nie wierzę, że jesteś zły, bo ja widziałam w Tobie wiele dobra i je czułam.Wciąż wzruszają mnie Twoje oczy i głos usłyszany gdzieś z boku.Cholera, nie chce tego, ale wciąż Cię kocham i nie umiem tego zmienić./ h.i.m.h
|
Dodaj komentarz
