 |
|
Smutek zżerał ja od środka. Każdego dnia pożerał jej duszę. Stawała się co raz drobniejsza. Nie musiała się garbić by było widać jej kosteczki na karku i plecach. Nie musiała wciągać brzucha by policzyć żebra. Nie potrafiła jeść. Piła jedynie kawę z mlekiem. Cierpiała choć nie czuła już bólu. Była do niego przyzwyczajona. Miętowy sweter zwisał z jej ramion bezwiednie jak z wieszaka. Wystający obojczyk nadawał jej subtelności. Delikatnie przejechała po nim smukłymi palcami. Wydęła obfite usta do lustra. Nie malowała się, bo nie miała po co, nie miała dla kogo. Lecz pewnego dnia jej sens życia powrócił. Przygarnął ją drobną, z wyżartą duszą, ale za to z pełnymi nadziei, zielonymi oczami.
|
|
 |
|
Bo słowami można ranić, do możliwości granic.
|
|
|
|
Pożycz serce, moje wciąż bije, ale to kamień.
|
|
|
|
Od tej pory wszystko było wspólne: oddechy, czas, powietrze, ciało.
|
|
|
|
Miłość po prostu jest. Bez definicji. Kochaj i nie żądaj zbyt wiele.
|
|
|
|
Dlaczego jak coś jest dobrze, to może potrwać tylko kilka dni?
|
|
|
|
Gdy spojrzenia się spotkały, mocniej zabiło serce.
|
|
|
|
Po tej toksycznej miłości zostały tylko nałogi.
|
|
|
|
Tego samego chcą i tak samo się boją. Wielka miłość traktowana jak znajomość.
|
|
|
|
Nie wchodźmy sobie w drogę, po prostu zapomnijmy.
|
|
|
|
Zawsze będziesz dla mnie czymś więcej niż tylko wspomnieniem.
|
|
|
|
Samotny człowiek potrafi przywiązać się do każdego ciepłego słowa, jakie usłyszy.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
