 |
|
Od zawsze czułam, że urodziłam się za późno. Mam serce i duszę z minionej epoki. I ciągle tęskno spoglądam za światem, który miał czar, klasę i wielkość, gdzie miłość miała prawdziwą WARTOŚĆ, której znaczenie i sens całkowicie się dziś zatarło, odeszło tak, jak odszedł tamten świat. / Komentarz na YouTube
|
|
|
|
Jakoś tak wyszło, że posiadam niestety skłonności do autodestrukcji. Gdy jest źle, robię tak, żeby było jeszcze gorzej
|
|
|
|
Jeśli kogoś kochasz - pozwól mu odejść... i rób sam siebie w chuja, że wróci, bo niby do Ciebie należał.
|
|
|
|
Rosła we mnie rozpacz, zatykała mi klatkę piersiową tak, jak kłaki zatykają filtr od odkurzacza, rozpychała mi przełyk, właziła do ust
|
|
|
|
Mam cholerną ochotę spierdalać, jak najdalej z zajebistą ekipą, albo jedną kurewsko bliską osobą. Zwiedzić, poczuć jak pachnie i smakuje powietrze gdzieś dalej. Nie ważne gdzie, ważne, żeby było z kim gadać i śmiać się w drodze do czegoś lepszego. Chce wyrwać się z tego miasta, poznać kogoś nowego, zobaczyć coś czego nie widziałam, położyć się na trawie bądź plaży gdzieś gdzie jest choć troszkę lepiej i słuchać muzyki, albo morza, albo natury, albo ludzi w koło, albo Ciebie.
|
|
|
|
Te uczucie głębokiej pustki,kiedy umiera Twoja ulubiona postać w książce/serialu/filmie.
|
|
 |
|
Kiedyś alkohol pomagał mi topić smutki, teraz zatapiam je w Twoich wargach. Dawniej, płakałem w poduszkę, teraz w Twoje ramię. Kiedyś wstydziłem się mówić o uczuciach, a dziś mam ochotę wykrzyczeć całemu światu jak kocham i jak bardzo me serce rośnie, kiedy jest przy Tobie, i gdy dłonie łączą się w jedność./mr.lonely
|
|
 |
|
Nie wiem co mam Ci powiedzieć, po prostu tęsknie.
|
|
|
|
I powiedz mi, gdzie mam Cie teraz szukać, jak mam Cie wołać, kiedy mnie nie słyszysz, jak mam Cie prosić żebyś mi pomogła, jak bardzo muszę chcieć być tu była, aby to stało się prawdą.
|
|
|
|
"Ale lubię twoje włosy, glany, cienkie papierosy ... "
|
|
|
|
"Kolor oczu mam skryty za łzami, choć długi czas nie było we mnie nic, poza chłodem bijącym od zlodowaciałego serca."
|
|
 |
|
Biegniemy przez to życie, jak przez stary, zniszczony, ledwo co trzymający się nad przepaścią post. Mimo świadomości prawdopodobnego upadku nie oszczędzamy na szybkości, mimo, że może być pochopną decyzją, po prostu chcemy być dalej, minąć go. Tak się czuję. Jakby każde kolejne posunięcie zbliżało mnie do przyjęcia zaproszenia na upadek.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
