 |
|
Chciałabym nigdy Cię nie stracić.
|
|
 |
|
Boję się, że o mnie zapomnisz. Boję się, że przestaniesz o mnie myśleć, że nie będę dla Ciebie nawet jednym z milszych wspomnień, że nie pojawię się już wcale w Twojej głowie. Boję się, że stanę się tak bardzo nic nieznacząca, że będę tylko kimś kto był, ale o kim można już nie pamiętać. Boję się, naprawdę się tego boje, bo tak trudno myśleć o tym, że jest się nikim dla osoby, która jest ważniejsza niż cała reszta świata. / napisana
|
|
|
|
'rzeczywiście mieli rację, chwilę po tym jak przestałam oczekiwać na cokolwiek - dostałam wszystko'.
|
|
|
|
nie mam żadnej jego bluzy, koszulki czy nawet małej bandany. a mimo tego pamiętam jego zapach z dokładnością do jednego..milimetrozapachu. pamiętam słodki zapach ciała pomieszany z proszkiem do prania i papierosami. pamiętam jak wtulałam się w jego koszulkę, i czułam się najbezpieczniejszą pod słońcem.
|
|
 |
|
Największym paradoksem jest fakt, że jedna osoba potrafi wzbudzić w nas tak wiele uczuć i emocji i ta sama osoba potrafi sprawić, że nie umiemy jej o nich wcale opowiedzieć. / he.is.my.hope
|
|
|
|
Cz.2 Chciałabym żebyś wtedy wiedział, że właśnie tu zawarta jest nasza historia, napisana po amatorsku, niedołężnie i może mało obiektywnie, ale pełna uczuć, przemyśleń i tęsknot. Nie jest to żądne dzieło wybitne, ale możesz być pewny, że jest dziełem mego serca. Jeśli kiedykolwiek będziesz miał okazje je przeczytać chciałabym żebyś miał świadomość, że byłeś dla mnie kimś wyjątkowym, kimś z kim chciałam, aby ta historia nie miała końca, albo jedynie taki, kiedy przegracza się granice między ziemią, a niebem. Każdy wpis jest tu przez Ciebie jak i dla Ciebie. Może kiedyś się o tym dowiesz. Może kiedyś, ale jeszcze nie dziś. Jeszcze nie czas, ani nie miejsce./ he.is.my.hope
|
|
|
|
Cz.1 Może kiedyś, nie dziś, ani jutro, ale może za jakiś dłuższy czas nadejdzie okazja i przeczytasz wszystko, każdy wpis, który tu zamieszczałam. Może przyjdzie dzień, kiedy będę chciała, aby ta strona trafiła do Ciebie i opowiedziała Ci wszystko za mnie. Przekazała wszystko to czego ja nie byłam w stanie. Może w momencie, kiedy będziesz to czytał, nie będzie miało to już dla naszej historii większego znaczenia. Być Może będziemy wtedy oboje szczęśliwi z kimś innym, albo wciąż poszukującym tej drugiej połowy. Może będziemy wspominać nas z uśmiechem na twarzy, albo ze łzami w oczach. Może zaczniesz za mną tęsknić, albo wciąż nie będziesz żałował. Może zechcesz przy ciepłej herbacie przeczytać wszystko od deski do deski i może właśnie wtedy zrozumiesz jak bardzo mi na Tobie zależało. Może zechcesz to zrobić, nie wiem.
|
|
|
|
Cz.3 Owszem, było sporo dobrych chwil, te chwile spędzone z Tobą uspokajały moje serce i dodawały siły, ale o wiele więcej było tych smutnych i bolesnych. Wiesz, Kocham Cię, wciąż za Tobą tęsknie, ale przez ostatnie miesiące nie byłam przy Tobie szczęśliwa. Ty chyba też nie. Nie potrafiłeś mnie pokochać, może więc temu tak łatwo było Ci za każdym razem odchodzić, Az w końcu znaleźć szczęście z kimś innym. Oboje wiedzieliśmy, że to nie jest miłość, że między nami jej zabrało. To musiało się tak skończyć. Wiem, że musiało. Tylko, że ja wciąż nie potrafię w to uwierzyć. / he.is.my.hope
|
|
|
|
Cz.2 Zważałam na każde słowo, dusiłam tak wiele uczuć. Wiedziałam, że pewnych rzeczy nie możesz wiedzieć, że nie chcesz ich wiedzieć, że ja nie mogę ich wyjawić. Nawet nie wiesz ile razy chciałam rozpłakać się i opowiedzieć o wszystkim, co mnie boli . Wykrzyczeć cały żal jaki miałam do Ciebie za to że pozwalasz na to moje czekanie i cierpienie, wykrzyczeć to, że Cię kocham i coraz częściej też nie poznaję, ale nie mogłam, musiałam milczeć. To wszystko sprawiło, że nie potrafiłam już z Tobą rozmawiać jak kiedyś. Przestałam czuć się wyjątkowa, kochana, rozumiana. Zaczęłam czuć się niepotrzebna, nic nie warta i samotna. Czułam, że straciłam w Twoich oczach i że nie mogę zrobić już nic, co by to zmieniło i własnie to mnie tak strasznie bolało. Między nami było miliony przemilczeń i sprzecznych oczekiwań. Wiedziałam o tym, a jednak nie potrafiłam z nas zrezygnować.
|
|
|
|
Cz.1 Wydaje mi się, że tak naprawdę my nigdy nie potrafiliśmy ze sobą rozmawiać. Wszystko co mówiliśmy było stertą niepotrzebnych , nic nieznaczących słów. Udawaliśmy, że wszystko jest jasne i takie proste, a tak naprawdę między nami nie było nic jasnego. Przynajmniej dla mnie. Wieczna niepewność, nieustający strach, że odejdziesz, że jutro już Cię nie będzie, że zrobię, powiem coś nie tak, coś co przestraszy Cię, odsunie ode mnie jeszcze dalej. Tysiące myśli, które dotyczyły naszej przeszłości i niepewnej przyszłości, które tak często nie dawały w nocy spać, a w dzień się uśmiechać. Całe to czekanie na Ciebie i Twoją miłość mnie zabijało, choć było jedynym pragnieniem, które chciałam zaspokoić. Wiesz, kochałam Cię i nie było dla mnie trudnością wybaczać Ci za każdym razem, kiedy mnie raniłeś. Umiałam to robić, chciałam , tak dla Ciebie chciałam to robić. Tylko, że pewnego dnia zauważyłam, że przestałam być przy Tobie sobą. Zamykałam się na Ciebie coraz bardziej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
