 |
|
"Bo Cię kocham" najpiękniejszy argument jaki można usłyszeć .
|
|
|
|
kiedy przechodzę obok Ciebie, robi mi się zimno. nie wiem czy to przez chłód Twojego serca, czy po prostu szukam pretekstu, żeby się do Ciebie przytulić .
|
|
|
|
Zrobiłabym wszystko żeby przypomnieć mu o sobie .
|
|
|
|
Wtedy Cię czuję i tak pewnie wydaje mi się, że znów jesteś przy mnie .
|
|
|
|
zupełnie inaczej się funkcjonuje ze świadomością , że ktoś Cię kocha . zupełnie inaczej się żyje , gdy ma się dla kogo .
|
|
 |
|
kiedyś byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami. obiecywałyśmy sobie, że tak będzie już do końca. nie istniała inna opcja, niż "zawsze". jednak życie poprowadziło nas innymi ścieżkami. z czasem, tak bardzo konkurujących ze sobą, tak bardzo wzajemnie się nienawidzących. i chociaż Ty znałaś mnie tak dobrze, a ja wiedziałam wszystko o Tobie, to jednak minęłyśmy się, gdzieś w przestrzeni czasu, ślepo podążając za szczęściem. kiedyś w najgłębszym kontakcie przez wszystkie dni w roku, później nie odpowiadałaś nawet na moje cześć. i chociaż wiedziałam, że przeszłość już dawno zamknęła za sobą drzwi i nie chciałam nawet, by wrócił dawny stan, to zdradzę, że nasze stosunki nie były mi nigdy obojętne. i od dawna cicho czekałam, na ten dzień i tą chwilę, dzisiaj, gdy padamy sobie w ramiona ze szczerym "przepraszam".
|
|
|
|
wtedy też odszedł i chociaż wrócił, był i nadal jest to już nigdy nie będzie ta sama osoba co kiedyś, nigdy później nie rozmawiałam z nim już, jak z własnym bratem, nigdy więcej nie mówiłam o tym, co mnie najbardziej boli, co dręczy, a co cieszy. On też już nigdy nie pisał do mnie ogromnie długich listów o problemach z rodzicami, przyjaciółmi, własną psychiką. później wszystko zepsuliśmy, razem. wiedziałam, że już nic nie będzie takie samo, jak wcześniej. pożegnałam się tamtą osobą, wiedziałam, że dalej muszę radzić sobie sama, już nieodwołanie. ku mojemu zaskoczeniu wróciła do mnie, lecz już całkiem odmieniona, jakby inna, po prostu obca. więc straciłam już jedną bratnią duszę, widocznie teraz przyszedł czas na drugą.
|
|
|
|
w życiu przychodzi czas na zmiany w najmniej spodziewanych momentach, czasami, kiedy wszystko już zawodzi, a nam się wydaje, że popadliśmy w labirynt bez wyjścia, to przychodzi coś, co pozwala odnaleźć nam właściwą drogę, chociaż z pozoru wydaje nam się, że to szaleństwo. może powinniśmy bardziej ufać planom tego tam, w górze.
|
|
|
|
akceptuję Jego wybór, ja wypełniłam już swoje zadanie, jako przyjaciółka i jako siostra. ostrzegłam Go, powiedziałam wszystko, bez owijania w bawełnę, co o tym myślę i jaka była moja reakcja na tą sprawę. byłam szczera, jak zawsze. zaalarmowałam i powiedziałam mu o wszystkim, mam nadzieję, że tym razem intuicja mnie myli i nie będę musiała niedługo ze łzami w oczach przytulać go mówiąc "a nie mówiłam..."
|
|
|
|
jest jednym z niewielu mężczyzn, którym ufam i w których naprawdę wierzę. wiem, że dla Niego nie liczy się tylko dupa, że najważniejsze są uczucia, wiem, jaki jest wrażliwy, odpowiedzialny, jak potrafi dbać o to, co kocha i wiem, jak potrafi kochać. znam go już dłuższy czas, zawsze był dla mnie oparciem i rozumieliśmy się bez słów.
nie wiem, jak dzisiaj zasnę. co będzie, jeśli ona go zmieni, jeśli zrobi z nim coś, co trwale odbije się na Nas, na mnie, na nim. tak cholernie się boję, że On może przestać być już tym samym człowiekiem, co kiedyś. co z naszymi wspólnymi wakacjami, naszą przyjacielską przygodą, której mieliśmy razem wyjść na przeciw. wiem, oboje mają prawo. Ona, jako najbardziej fałszywa osoba w moim życiu i On, jako jeden z tych najważniejszych. nie jest mój i nigdy nie był, oboje o tym dużo rozmawialiśmy, ale chcę Jego szczęścia. a skoro On tego chce, to ja też, trzymam za niego kciuki i godzę się z tym wszystkim. to tylko przyjaciel, cholera, tylko...
|
|
|
|
a teraz Ona zabiera mi nawet Jego. wiem, nie jest mój, przecież zawsze kogoś miał, nigdy dotąd mi to nie przeszkadzało, ale teraz. teraz naprawdę się o Niego martwię. traktuję Go jak własnego brata, jak kogoś, dla kogo jesteśmy w stanie wstać o trzeciej w nocy i pobiec z pomocą, mimo wszelkich trudności. ale dlaczego akurat Ona, tak strasznie się niepokoję, boję. czy nasze kontakty się zmienią, czy już nigdy nie będziemy niewinnie uśmiechać się do siebie? uświadomiłam sobie, że jest dla mnie bardzo ważny, nie jako mężczyzna - jako bratnia dusza.
|
|
|
|
On. kim jest? jest jednym z niewielu facetów, którym mogę tak naprawdę zaufać. jest moim przyjacielem. nasza znajomość rozwijała się stopniowo, z tygodnia na tydzień, zaczęło się od niewinnego cześć, a później stawaliśmy się sobie coraz bardziej bliscy. ukradkowe spojrzenia, uśmiechy, miłe gesty. ale to nie był nigdy żaden romans, żadna miłość, żadne uczucie. łączyło nas jednak coś innego, coś niezwykłego. harmonia i spokój, które ciężko mi było znaleźć gdziekolwiek indziej. nie pokochałam Go, nigdy. ale stał się dla mnie kimś bardzo ważnym, co uświadomił mi czas spędzony z Nim i to, jak potrafił stawać w mojej obronie, jak potrafił poprawiać mi humor, nawet w najgorsze dni. mówiliśmy sobie o swoich najgłębszych tajemnicach, przemyśleniach. tak po prostu bez złamania granic przyjaźni i na to mogłam liczyć.ufałam mu, jak nikomu i byliśmy, nawet wtedy, kiedy miałam chłopaka, a On dziewczynę gdybym miała sporządzić listę najważniejszych osób, na pewno by się w niej znalazł, mimo wszystko.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
